Adel miał za sobą długi dzień, a poprzednia noc w mieście też nie należała do najspokojniejszych. Zanim jednak położył się spać, otwrzył okno i wyjrzał w noc. Wiatr mruczał coś cicho wśród drzew, a niebo wydawało się za spokojne. Adel przyzwyczajił się do Morporskich bijatyk. Nie przyzwyczaił się do swojej ciszy. Spojrzał jeszcze raz przez otwarte okno i już miał je zamknąć, kiedy usłyszał przenikliwy wrzask. Podskoczył lekko i wytęrzył wzrok. Zauważył dwóch mężczyzn tachających worek na plecach. Adel, który wnikliwie zgłębił spiskową teorię dziejów domyślił się, że w worku jest kobieta. Wybiegł szybko na dwór i zaczął ścigać tych dwoje czarnych ludzi, którym było raczej ciężko dźwigać zawartość poruszającej się torby. Nie była to rzadkość w Ankh-Morpork. Dogonił pierwszego faceta i uderzył go pięścią w nos. Drugi wyczuł, że nie ma szans, więc wypuścił worek i uciekł w ciemną uliczkę. Z worka wyłoniła się ciemna postać. Była to Kapral Cudo Tyłeczek.
- Cześć. - Burknęła. Nie było to miłe lądowanie. Wytłumaczyła, że została porwana podczas śledztwa. Obraziła zupełnie niechcący jakąś bezdomną osobę, a ta chcąc się odwdzięczyć nasłała na nią dwóch bandytów. Adel niemniej wyglądał na zdziwionego całą tą sytuacją. Pożegnał szorstko Kapral i poszedł do domu.

Wytęrzyłeś umysł, lecz nie wiedziałeś co napisać. W głębi swojej raczej miłej duszy myślał, że Cudo jest dziwna i miękka jak na krasnoluda, lecz szczerze nie chciał jej obrazić. Skarcił się w duchu, uważając, że takie myślenie jest obrazem miękkości, jednak stwierdził, że tym razem napisze coś bardzo oddającego jej charakter. "...władcza..." . Długo zastanawiał się nad tym co napisał, jednak w końcu zakleił kopertę i nakleił znaczek. Był to dla niego bardzo długi dzień, więc postanowił pójść spać. Schował topór i wsunął się pod kołdrę nie myśląc nawet o zmianie ubioru.

                                                         *                *                *
    Na następny dzień Adel wstał w pogodnym chumorze. Dziś się wyspał, chociaż nie jakoś idealnie, ale zawsze. Po raz pierwszy chyba od dnia narodzin zdarzyło mu się tak pomyśleć. Zjadł śniadanie i ochoczo popędził na swój posterunek. Nie myślał, że będzie dziś jakaś rozróba, toteż usiadł na fotelu w komnacie na wieży Patrolu i zaczął czytać książkę. Zauważył dyndający sznurek z bluzy. Poprawił go i zagłębił się w lekturze.

Dobrze. Będę stosować się do rad i proszę nie usuwać postów ani tematu. ( Niech mają jakiś przykład, że już ktoś ten test przeszedł. Ja zapisuję się do cb jako do MG a ty się do mnie zapisz...)